25 marca, 2020

Prawo karne. Odpowiedzialność karna za pomoc w popełnieniu przestępstwa.

Odpowiedzialność karna za pomoc w popełnieniu przestępstwa. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie – tak stanowi art. 18 § 3

Prawo karne. Podżeganie jako forma zjawiskowa przestępstwa.

Podżeganie jako forma zjawiskowa przestępstwa.   Zagadnienie podżegania (forma zjawiskowa czynu karalnego) zostało uregulowane w art. 18 § 2 Kodeksu karnego i oznacza sytuację, w której podżegający chce, by inna osoba dokonała czynu zabronionego i nakłania ją do tego. Za takie działania można zostać skazanym wyrokiem karnym nawet jeżeli to inna osoba faktycznie dokonała czynu zabronionego (np. zlecenie zabójstwa czy pobicia). Należy pamiętać, iż podżegacz musi działać z zamiarem bezpośrednim

Prawo karne. Karalność form popełnienia przestępstwa

Rodzaje sprawstwa i ich karalność. Odpowiada jak za sprawstwo nie tylko ten, kto dokonuje czynu zabronionego sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu (art. 18 kk). W nawiązaniu do powyższego artykułu, wyróżnia się następujące formy sprawcze czynu zabronionego: Sprawstwo (forma sprawcza) Podżeganie (forma

Prawo karne. Społeczna szkodliwość czynu

Społeczna szkodliwość czynu – czy jej wymiar ma znaczenie dla sprawcy?   Zdarzają się przypadki, w których nawet gdy został popełniony czyn zabroniony kara nie jest zbyt dotkliwa albo sprawca w ogóle nie zostaje ukarany. Dzieje się tak wówczas, gdy sąd uzna, iż społeczna szkodliwość czynu była znikoma. Przesłanki zastosowania instytucji przewidzianej w art. 1 § 2 kk („Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.”) są określone w treści